Günlerdir metroda posterlerini görüp merak ettiÄŸim bir sergiydi. Son günü  5 Ocak olunca tutuÅŸtum tabii ve bugün gitmeye karar verdim. Sergi, sanatçı Gülsün Karamustafa’nın hayatıyla paralellik göstererek toplumsal olaylara vurgu yapıyor. En çok etkilendiÄŸim kısımlarından biri de Septembriana oldu elbette ki.
Sanatçının ailesiyle ’92 yılında taşındığı Cihangir’deki apartman aslında Rum bir aileye aitmiÅŸ.  Vaslamatzis ailesi ( Bazlamacı) aynı zamanda UludaÄŸ gazozun ( aslen Olimpos gazozun) sahipleriymiÅŸ fakat 6-7 Eylül Olayları nam-o diÄŸer Septembriana ile fabrikayı satıp Atina yollarına düşmüşler. Bir deÄŸer daha kaybetmiÅŸiz yani.  Gülsün Hanım da bu aileye apartmanı sanat eseri olarak iade ediyor. Sergide hem apartmanın bir maketini görebiliyoruz hem de 50-60 sene aralıklarla apartmandan çekilmiÅŸ fotoÄŸrafları…
Sanatçı yer yer militaristik tavrı eleÅŸtirmiÅŸ. Hem serginin ilk katında sergilediÄŸi ’50lerden ’60lardan kalma ilkokul çocuklarının defterlerinde yazan ÅŸiirlerle, hem de ikinci katta ÅŸehrin bilimum pazarlarında satılan kamuflaj desenli kıyafetleri sergileyerek. Hatta onlarla poz vermiÅŸ çocukların fotoÄŸraflarını da koyarak. Åžiirler epey ilgi çekici. ÇoÄŸu Türklük ve askerlerimizin baÅŸarısı üzerine yani ufak yaÅŸtan çocuklara empoze edilen Her Türk Asker DoÄŸar konsepti diyebiliriz.
’68 kuÅŸağına ait olan Gülsün Hanım hapse de girmiÅŸ ve hapiste gözlemlediÄŸi kadın manzaralarına da yer vermiÅŸ sergisinde. Özellikle de bu kadınların suçsuz günahsız çocuklarına…
Benim en merak ettiim adab-ı muaÅŸeret kurallarını içeren kısım düşlediÄŸimden epey farklıydı. Fransızca’dan Osmanlıca’ya çevrilen fakat sonra Latin alfabesinin kabulüyle çöpe giden bir kitap bu. Kimlerin nerede nasıl davranması gerektiÄŸini anlatıyor. Fakat çevrilirken yerelleÅŸtirilmediÄŸinden epey baÅŸarısız bulunmuÅŸ.
-
- teyze
-
- hapisteyken
-
- Bizans etkileri
-
- kamuflaj çocuklar
