İsmi ile dikkatimi epey celbeden “Hilalin İki Ucu”; Konstantiniye ve Endülüs arasında kurulması hayal edilen bir İslam İmparatorluğu ile ilgili. Kitap, Reconquista öncesi Fernando ve Isabella’nın İspanya’nın güneyini ele geçirmek için Müslümanlarla verdikleri savaşı konu alıyor. Hemen beni epey hayal kırıklığına uğrattığını söylemeliyim.
Tadımı ilk kaçıran, içinde epey bir milliyetçilik ve din propagandası sezmiş olmam. Kitap kesinlikle objektif olarak yazılmamış. Sürekli Türkleri ve Osmanlıları yücelten bir hava içerisinde kaleme alınmış. Din konusuna gelindiğinde ise İslam’ı öven, diğer dinleri de küçümsemeyen ama Hristiyanların kendi dinlerini tamamen yanlış algıladığını vurgulayan bir üslup… Yazar çuvaldızı kendine batırmadan iğneyi başkasına batırıyor. Bu yüzden romanın neye ve kime hizmet ettiğini pek anlayamadım.
Okudukça fark ettiğim bir başka durum ise yazar konuyla ilgili araştırmalarını ve bildiklerini yazdığı hikayenin içine yedirmeye çalışmış fakat verdiği tüm bilgiler kitap boyunca çokça sırıtmış. Bir nevi çocukken yaptığımız Türkçe alıştırmaları gibi; verilen üç-dört kelimeyi aynı cümle içinde kullanmaya çalışmak…
Bir de kadın kitlesinin okumaya heveslendirmek için midir içine zorlama bir aşk hikayesi yerleştirmiş. Bunun da epey eğreti durduğunu belirtmem gerek… Kitapta altını çizebileceğim bir satır bile bulamadım maalesef!
