Festival boyunca 5 oyun izledim. Herhalde en farklı olanı buydu: Aldatma…. Oyunun İngilizce sergileneceğinden bile bihaber olan ben son dakika koşturmasıyla Moda Sahnesi’ne girdim. Bahariye tramvay yolu mumlarla kaplıydı… Çünkü Türkiye hala yastaydı…
3 oyuncu.
Müthiş bir ses düzeni!
ve kendi ekseni etrafında dönen dokuz panel!
Ne kıyafet, ne de dekor! Sadece ses düzeni öylesine güzel ki, kulaklıklı mikrofon ile konuşan oyuncuların sesleri iç benliğinize kadar işliyor. Bir de İngiliz aksanı!
Evet, hikaye bir aldatma hikayesi. Sondan başlayarak geriye gidiyor, yıllarca geriye. Çünkü 7 seneyi aşan bir ek ilişki mevcut. Genel gidişat sadece diyaloglar, arada ise üçünün buluştuğu sahneler de var.
Beni en çarpan yeri ise kocasını yıllardır kocasının en yakın arkadaşıyla aldatan kadının, sevgilisine kocasından “hamile” olduğunu itiraf etmesi kısmıydı. Yabancı birinden değil… Sen yokken, Amerika’dayken. Kocamdan…
Kocası ise bu ilişkiyi sezmiş ama ses etmemiş hatta kendisi de karısını aldatıyormuş. Tüm bu karmaşayı anlamaya çalışırken ise 9 adet panel sürekli yer değiştiriyor, bazen bir oyuncuyu bir oda içine hapsediyor bazense tamamen açılarak alanı genişletiyor. Labirentlerin içinde bir oraya bir buraya koşuyor oyuncular. İzleyiciler ise sürekli yer değiştirerek izliyor. Bir ara aldatan kadın yerlere yatarak güldüğü bir sahnede resmen ayaklarıma kapanarak güldü :) Oyuna bu şekilde dahil de olabiliyorsunuz.
