Ve Mor geldi…

Ladino’nun veliahtı diyebileceğimiz Mor geçen sene ilk defa konser verdiği Türkiye’de iki adet konser daha gerçekleştirdi bu hafta. Aylar öncesinden bileti alınan 10 Ekim’in iple çekilmesini sağlayan bir konser haberiydi bu. Daha yaz bitmeden sonbahar gelsin istemek? Sonunda gün gelir, kırmızı/gri elbisesiyle Mor yerini alır sahnede grubuyla. Kıyafetiyle, dansıyla, saçlarıyla aslında size bir Endülüs kadınını canlandırıyor gibidir. Şarkı söylerken hep bir dans hali içinde Mor, özellikle de flamenko unsurları çok rahat seçilebiliyor el hareketlerinde, elbisesinin eteğini kullanışında ve el çırpmalarında. Belki de size 15.yy Sefarad kadınını göstermeye çalışıyor, onun kimliğine bürünüyor.

Mor veliahtı olarak gördüğüm Yasmin’e nazaran biraz daha mensup olduğu ırkı/dini öne çıkarıyor gibi geldi. Belki de okuduğum röportajlarından, ya da ona sorulan soruların bununla ilgili olmasından kaynaklı bu fikrim. Yeni albümünün adı La Tsadika ise Sol Hachuel isimli bundan 200 sene önce yaşamış Faslı bir Yahudi kadının lakabı. Din değiştirmeyi reddedip ölümü göze almış olduğundan bir kahraman olarak görülüyor. Mor’un albüme bu adı verdiğini düşündüğümüzde onun hem Fas kökenlerine hem de mensup olduğu dine ne kadar bağlı olduğunu gösteriyor. Konserde birçok İbranice şarkı da seslendirdi. Röportajında Türkiye Sefarad Şarkıları repertuvarına yer vereceğini okumuştum. 1-2 tane söyledi sadece, en dikkatimi çeken Aman aman Gülpembe, ne bu güzellik sende!

Yoğun istek üzerine söylediği Judia, baştaki tizleri kaçırdığım için üzgünüm!

İtiraf etmeliyim ki iki bis yaptığından ve bir şekilde Türkiye’yi özel gördüğünü söylediğinden imza verdiği sırada çok daha canayakın olmasını beklerdim. Bilmiyorum belki yorgundu ama on beş dakika kadar kaldı ve daha fotoğraf çektirmek isteyen olmasına rağmen gitti. Bunun dört gün öncesinde gittiğim yine Salon iKSV’deki Yasmine Hamdan konseriyle kıyasladığımdan hehalde. Yasmine bir saat kaldı; herkesle muhabbet etti, fotoğraf çektirdi, imza dağıttı.